پرورش احساس مذهبي بخصوص نماز در كودكان و نوجوانان (1)

كاربران عزيز شما مي توانيد مطالب مربوط به روشهاي پرورش احساس مذهبي نماز را در ده قسمت مطالعه نماييد .احساس مذهبي ، يعني تلطيف روان و اعتلاي وجود . تربيت و تقويت احساس مذهبي ، يعني هدايت كودكان و نوجوانان در راستاي گرايشهاي فطري و ارضاي نيازهاي رواني آنها و سرانجام پرورش احساس مذهبي ، يعني متجلي نمودن والاترين ارزشها و فضيلتها .
بدون ترديد همه كودكان بالفطره استعداد پذيرش و انجام تكاليف مذهبي را دارند ، اما آنچه كه مهم است چگونگي ارائه يا عرضه نمودن اسباب رشد يا آئين الهي است. اگر ما بتوانيم كودكان را به نحو شايسته و مطلوب در معرض مشاهده و يادگيري رفتارها يا تكاليف مذهبي قرار دهيم ، مسلماً آنها به طور طبيعي و با احساس و رضايت قلبي ، آن رفتارها را خواهند آموخت ؛ چرا كه آداب مذهبي ، مسائل قراردادي و وضعي را تحميل نمي كنند ، بلكه عاملي هستند در جهت تأمين نيازهاي فطري انسان ، و نماز كاملترين پاسخ به عالي ترين نياز انسان است.
پرورش احساس مذهبي كاري است بس ظريف و حساس و در عين حال بسيار ساده و آسان. احساسات و عواطف مهمترين نقش در تكوين شخصيت ، تنظيم هدفها و برنامه هاي زندگي و روابط فردي و اجتماعي دارد.
چگونگي نگرش يا برخورد كودكان و نوجوانان نسبت به جهان هستي ، محيط اطراف ، آداب و تربيت و ارزشهاي حاكم بر خانه و جامعه ، متأثر از دو عامل تعيين كننده يعني : برداشتهاي ذهني ( شناخت ) و احساسات و عواطف است.
در ماهها و سالهاي اول زندگي مجموعه اشكها و لبخندها و كششها و گريزهاي كودكان ، حكايتگر چگونگي تشكيل برخوردها و نگرشهاي مختلف در آنها نسبت به رفتارها ، ارزشها و آداب و ترتيب هاست.
هرگاه شناختي كه انسان نسبت به پديده ها و مسائل مختلف پيدا مي كند ، توأم با احساسات ناخوشايند و نامطلوب باشد ، نتيجه اي جز به وجود آمدن نگرش يا آمادگي رواني منفي نخواهد داشت و برعكس زماني كه اين برداشت همراه با احساسات مطلوب باشد ، زمينه ي ايجاد نگرشي مثبت و مولد فراهم مي آيد.
به بيان ديگر نگرش و احساسي كه كودكان و نوجوانان نسبت به مسائل و پديده هاي گوناگون پيدا مي كنند پايه هاي نخستين رفتارها و شخصيت آنها را تشكيل مي دهد.
بنابراين در تعليم و تربيت به طور اعم ، و تربيت مذهبي به طور اخص بويژه در دوران كودكي و نوجواني ، توجه به نقش خوشايندي احساس نسبت به امور مورد نظر ، بسيار مهم و تعيين كننده است .
كودكان و نوجوانان در يادگيري و كسب عادات مطلوب بيش از آن كه متأثر از زبان منطق و استدلال باشند ، وجودشان مملو از عواطف و احساسات بوده ، مستعد پذيرش مطالب از طريق زبان مهر و محبتند.
با ايجاد احساسات خوشايند در كودكان و نوجوانان ، زمينه يادگيري رفتارهاي مطلوب ، پيدايش انگيزه هاي رشد ، همانند سازي و اتصاف به صفات الگوهاي دلخواه فراهم مي گردد.
نقش خانواده در پرورش احساس مذهبي در كودكان (2)

در قسمت قبل ، مطلب مربوط به روشهاي پرورش احساس مذهبي ، بخصوص نماز در كودكان و نوجوانان را مطرح نموديم اينك مي خوانيم ...
غالب رفتارهاي انسان بر اساس يادگيري است و اولين و مهمترين پايگاه يادگيري ، كانون خانواده است . زيرا خميرمايه شخصيت انسان در خانواده تكوين مي يابد و نگرشها ، رغبتها ، رفتارهاي خوشايند و ناخوشايند نسبت به پديده هاي مختلف ، از خانه سرچشمه مي گيرد. حضرت علي (ع) مي فرمايند : « صفحه دل نوجوان همچون زمين مستعدي است كه هيچ گياهي در آن نروييده و آماده هر نوع بذرافشاني است» .
در واقع آنچه كه مطلوب است ، در نهاد فرزندان وجود دارد و اين رسالت پيامبرگونه اولياء است كه با باغباني خود بذر وجود آنان را شكوفا كنند.
گزل ، روان شناس معروف مي گويد : كودك در حدود 5 - 6 سالگي نسخه كوچك جواني است كه بعداً خواهد شد . البته او هرگز نمي خواهد منكر تأثير تربيت دردوره جواني شود ، بلكه مي خواهد بر نقش و اهميت حياتي تربيت در خانواده تأكيد كند.
به نظر وي بسياري از رفتارهايي را كه در نوجوانان و جوانان مشاهده مي كنيم ، نظير كمرويي ، گوشه گيري ، پرخاشگري ، بي رغبتي نسبت به نماز و روزه و يا بر عكس شادابي و سرزندگي ، فعاليت و سازندگي ، اقامه نماز و اهميت دادن به احكام مذهبي ، غالباً متأثر از تجارب تربيتي كودك قبل از ورود به مدرسه است .
كودكان تشنه يادگيري هستند ، و نياز به دانستن و پي بردن به راز هستي نيازي فطري است. به هر صورت آنها ، به طور مستقيم و غير مستقيم ، آگاهانه و يا ناآگاهانه مي آموزند كه همه جا مدرسه و كلاس درس است و همه كس مي تواند معلم و مربي باشد .
اين كه همه كودكان بالفطره كنجكاو و كاوشگر هستند ، خود نشاني است از نياز آنها به دانستن ، فهميدن و پي بردن به علتها و معلولها . همه ي وجود كودكان مملو از سؤال است ، سؤال از چرايي ها و چگونگي ها ، اما هميشه و همه كودكان سؤالاتشان را به زبان نمي آورند . بسياري از سؤالات كودكان را بايد در سيما و چشمان نظاره گرشان جستجو نمود. به بيان ديگر حقيقت بين بودن حكم مي كند كه همواره به گونه اي باشيم كه نگاه ما ، سخن ما و رفتار ما پاسخي باشد به سؤال و نياز نهفته فرزندانمان و سرمشقي براي چگونه زيستنشان .
كودكان ما پيوسته مي آموزند و نسبت به هر چيزي كه فرا مي گيرند احساس تازه اي پيدا مي كنند. بايد تلاش كنيم كه آموخته هاي آنها با تجارب خوشايند و دوست داشتني توأم باشد. وقتي كه انسان از موضوع يا مسئله اي كه با آن مواجه شده است ، احساس خرسندي و خشنودي كند ، آن موضوع يا مسئله را با راحتي ، رضامندي و رغبت به خاطر سپرده ، ديرتر فراموش مي كند.
هنگامي كه كودكان بارها و بارها مشاهده مي كنند كه والدينشان مثلاً با وجود حزن و اندوه و گرفتاري و مشكلي كه دارند وقتي وضو مي گيرند خشمشان فروكش مي كند ، چهره اي متبسم و مهربان مي يابند و آن گاه كه به نماز مي ايستند ، آنچنان كه گويي گمشده شان را يافته اند ، آرام و با صلابت ، متين و مطمئن و استوار با خداي خود سخن مي گويند ، و نوبتي ديگر هدف از حيات و معاد را ترسيم مي نمايند و براي ماندن بر صراط حق دعا مي كنند؛ در روانشان احساسي بسيار لطيف و خوشايند جلوه گر مي گردد و به نماز و نمازگزار ، مكان و حالت نماز علاقه مند مي شوند . اين است كه انسان بايد لطيف ترين و عارفانه ترين حالت و زيباترين صورت را در نماز داشته باشد
تأثير يادگيري غيرمستقيم يا مشاهده اي در ايجاد و تقويت احساس مذهبي (3)

در قسمت قبل مطلب مربوط به خانواده و احياء و پرورش احساس مذهبي در كودكان را مطرح نموديم اينك مي خوانيم ...
پايدارترين و در عين حال خوشايندترين يادگيري ها ، يادگيري غيرمستقيم يا مشاهده اي است. در اين نوع يادگيري ، يادگيرنده مطابق رغبتها و انگيزه هاي خود ، آگاهانه و بدون هرگونه جبر و فشار رواني ، همه حواس خود را متوجه رفتار مورد نظر مي كند و با احساسي خوشايند و عاري از دشواري بر دانسته ها و تجارب شناختي خويش مي افزايد .
اگر اولياء و مربيان بتوانند بسياري از رفتارهاي مطلوب و احساسات خوشايند را به طور غيرمستقيم و يا ضمني از طريق بهره گيري از وجود الگوهاي رفتاري ، در كودكان و نوجوانان به وجود آورند، فوق العاده ارزشمند و مؤثر خواهد بود . در يادگيري ضمني و يا مشاهده اي ، به جهت آن كه ياد گيرنده آگاهانه و داوطلبانه به موضوع يا رفتار خاصي دقت مي كند و نگرش مثبت و انگيزه قوي و غني دارد ، كمتر دچار فشار ذهني و خستگي مي شود و توجه اش بيشتر معطوف يادگيري است . در حالي كه در آموزشهاي مستقيم هميشه چنين نيست و ممكن است يادگيرنده نسبت به موضوع يادگيري رغبت و انگيزه اي از خود نشان ندهد و زودتر خسته شود .
در يادگيري مشاهده اي ويژگيهاي الگو براي كودكان و نوجوانان فوق العاده حائز اهميت است. همان طوري كه اشاره شد ، در خانواده ، نحوه نماز خواندن والدين ، چگونگي نگرش آنها نسبت به نماز ، تلقي آنها از اهميت و عظمت نماز ، رفتار آنها قبل از ايستادن به نماز ، هنگام اقامه نماز و بعد از اتمام نماز ، حتي رفتار مناسب اجتماعي آنان به عنوان افرادي كه مومن و پايبند به اصل مذهبي هستند با ديگر افراد جامعه و نوع تعادل آنها با ديگران و مفيد ومثبت بودن آنها از جمله عوامل بسيار مهمي است كه در ايجاد و پرورش احساس مذهبي ، بخصوص تمايل به نماز خواندن در كودكان دخيل است . در اين زمينه آنهايي كه با كودك و نوجوان ارتباط متقابل دارند ، مثل پدر ، مادر ، دايي ، عمه ، خاله ، عمو ، معلم و مدير ، بيشترين مسئوليت را عهده دار هستند.
تأثير يادگيري غيرمستقيم يا مشاهده اي در ايجاد و تقويت احساس مذهبي (3)

در قسمت قبل مطلب مربوط به خانواده و احياء و پرورش احساس مذهبي در كودكان را مطرح نموديم اينك مي خوانيم ...
پايدارترين و در عين حال خوشايندترين يادگيري ها ، يادگيري غيرمستقيم يا مشاهده اي است. در اين نوع يادگيري ، يادگيرنده مطابق رغبتها و انگيزه هاي خود ، آگاهانه و بدون هرگونه جبر و فشار رواني ، همه حواس خود را متوجه رفتار مورد نظر مي كند و با احساسي خوشايند و عاري از دشواري بر دانسته ها و تجارب شناختي خويش مي افزايد .
اگر اولياء و مربيان بتوانند بسياري از رفتارهاي مطلوب و احساسات خوشايند را به طور غيرمستقيم و يا ضمني از طريق بهره گيري از وجود الگوهاي رفتاري ، در كودكان و نوجوانان به وجود آورند، فوق العاده ارزشمند و مؤثر خواهد بود . در يادگيري ضمني و يا مشاهده اي ، به جهت آن كه ياد گيرنده آگاهانه و داوطلبانه به موضوع يا رفتار خاصي دقت مي كند و نگرش مثبت و انگيزه قوي و غني دارد ، كمتر دچار فشار ذهني و خستگي مي شود و توجه اش بيشتر معطوف يادگيري است . در حالي كه در آموزشهاي مستقيم هميشه چنين نيست و ممكن است يادگيرنده نسبت به موضوع يادگيري رغبت و انگيزه اي از خود نشان ندهد و زودتر خسته شود .
در يادگيري مشاهده اي ويژگيهاي الگو براي كودكان و نوجوانان فوق العاده حائز اهميت است. همان طوري كه اشاره شد ، در خانواده ، نحوه نماز خواندن والدين ، چگونگي نگرش آنها نسبت به نماز ، تلقي آنها از اهميت و عظمت نماز ، رفتار آنها قبل از ايستادن به نماز ، هنگام اقامه نماز و بعد از اتمام نماز ، حتي رفتار مناسب اجتماعي آنان به عنوان افرادي كه مومن و پايبند به اصل مذهبي هستند با ديگر افراد جامعه و نوع تعادل آنها با ديگران و مفيد ومثبت بودن آنها از جمله عوامل بسيار مهمي است كه در ايجاد و پرورش احساس مذهبي ، بخصوص تمايل به نماز خواندن در كودكان دخيل است . در اين زمينه آنهايي كه با كودك و نوجوان ارتباط متقابل دارند ، مثل پدر ، مادر ، دايي ، عمه ، خاله ، عمو ، معلم و مدير ، بيشترين مسئوليت را عهده دار هستند.
تقليد از الگوها و استقرار عادات جديد در كودكان و نوجوانان
(5)

در قسمت قبل مطلب مربوط به نقش الگوهاي رفتاري در پرورش احساس مذهبي را مطرح نموديم اينك مي خوانيم ...
تقليد و يادگيري مشاهده اي ، اساس رفتار و آموخته هاي اوليه انسان است . در واقع يادگيري از طريق تقليد و تأثير رفتارهاي كلامي و غير كلامي الگوها ، از همان سالهاي اول تولد كودك وجود دارد . به عنوان مثال يادگيري زبان تا حدود نسبتاً زيادي بر اساس تقليد است. كودك از همان ماههاي اول صداهايي را كه به صورت كلمات مي شنود مرتباً تقليد مي كند و همين صداها به تدريج دروني شده ، يادگيري زبان را براي كودك ميسر مي سازد .
مسلماً كودك نسبت به صداهايي كه مشابه صداي مادر و پدر و ديگر اطرافيان است حساسيت بيشتري نشان مي دهد و همين امر بتدريج پايه هاي اجتماعي شدن كودك را فراهم مي سازد . با توجه به اين مسئله بسيار مهم و در نظر گرفتن اين نكته كه همواره حواس كودك متوجه اطرافيان مي باشد ، بسيار شايسته است هنگامي كه پدر ، مادر و يا ديگر اعضاي خانواده كه در خانه نماز مي خوانند ، ترتيبي دهند تا آن جا كه مقدور است نماز خواندن آنها در حوزه توجه سمعي كودك – كه فوق العاده حساس و تأثير پذير است و از چند ماه قبل از تولد فعال مي باشد – و همچنين در صورت امكان در محدوده ي ديد نوزادان و كودكان خردسال قرار داشته باشد.
از آن جايي كه اولين مرحله در يادگيري مشاهده اي ، توجه كودكان و نوجوانان به رفتارهاي كلامي و غيركلامي الگوهاست و با درك اين حقيقت كه اگر ياد گيرنده به رفتار الگو توجه نكند ، چيزي از رفتار او را نخواهد آموخت ، لازم است رفتار الگوها همواره براي مشاهده كنندگان ، گيرا ، جذاب و خوشايند باشد. لذا اين مرحله از يادگيري مشاهده اي ، هنگامي كه متضمن بار عاطفي و احساسي خوشايند است، بيشترين تأثير را در رفتار كودكان و نوجوانان مي گذارد و بالطبع به يادسپاري رفتار مورد نظر نيز راحت تر و آسان تر انجام مي پذيرد.
در مرحله دوم يادگيري مشاهده اي ، كودك رفتار الگوها را به صورت رمزهاي كلامي يا تجسمي به خاطر مي سپارد و چنان كه اشاره شد هر قدر الگو محبوب تر باشد ، يادسپاري رفتار او آسان تر است.
زماني كه الگوهاي رفتاري محبوب كودكان و نوجوانان با تعظيم و تكريم و با چهره اي مصمم و در عين حال گشاده و متبسم به نماز مي ايستند و با خالق هستي سخن مي گويند ، كودكان نه تنها از تماشاي اين حالت دچار سرور و احساس رضامندي مي شوند ، بلكه سعي مي كنند با انگيزه ي فراوان ، اين قبيل رفتارهاي الگوها را به خاطر بسپارند . اشتياق بازآفريني اين رفتارها را مي توان از نگاههاي نظاره گر آنها دريافت .
كودكان و نوجوانان در نخستين فرصت مناسبي كه برايشان فراهم مي آيد و به محض آن كه به آمادگيهاي لازم دست مي يابند ، سعي مي كنند كه رفتار آموخته شده را از خود نشان دهند. نماز خواندن كودكان در كنار پدر و مادر و يا به تنهايي بدون آن كه اوليا از آنان خواسته باشند و يا مستقيماً به آنها آموزش داده باشند بيانگر همين حقيقت است. بديهي است اگر اين رفتار كودك كه خود انعكاسي است از رفتار الگوها ، مورد تأييد و تشويق والدين و الگوها قرار گيرد ، تمايل و انگيزه كودك براي افزايش انجام آن رفتار بيشتر مي شود.
لازم به تذكر است كه آن دسته از رفتارهاي الگوها ، اعم از رفتار مطلوب و نامطلوب كه مورد توجه مستقيم و يا غيرمستقيم كودكان قرار مي گيرد ، طبعاً توسط آنان آموخته مي شود . حال اگر امكان تكرار و انجام آن رفتارها براي كودكان وجود نداشته باشد ، نمي تواند دليل بر اين باشد كه آنها رفتارهاي مورد نظر را ياد نگرفته و يا به خاطر نسپرده اند. در بسياري از موارد ، كودك با تخيل و يا تكرار ذهني رفتاري كه مشاهده نموده ، توانسته است رفتار مورد نظر را در حافظه اش حفظ كند. في المثل اگر پدر يا مادري در خانه سيگار مي كشد اما تقليد و يا تكرار اين رفتار را در فرزند خود مشاهده نمي كند ، نبايد از اين امر كه كودك رفتار او را ياد نگرفته است ، كاملاً اطمينان داشته باشد . اگر فرزندان با توجه ، كنجكاوي و اشتياق ، رفتار پدر و مادر را مشاهده كنند ، بالطبع آن را فرا مي گيرند ، ولي در حال حاضر رفتار مورد نظر را از خود بروز نمي دهند ( يادگيري نهفته ) و ممكن است بعدها اگر فرصت مناسبي پيش آيد آن رفتار ( سيگار كشيدن ) را از خود نشان دهند. بنابراين با اذعان به اين حقيقت كه رفتارهاي والدين به طور كلي مورد توجه و يادسپاري فرزندان است ، بايد سعي نمود كه هرگز زمينه بدآموزي پنهان و آشكار براي كودكان فراهم نگردد.
از سوي ديگر زماني كه اوليا و مربيان تمايل دارند رفتارهاي مطلوب آنها همانند راستگويي ، صداقت ، ايثار ، حفظ حجاب ، نماز و ... عميقا مورد توجه و يادگيري كودكان و نوجوانان قرار گيرد ، لازم است همواره در عملكردهاي خود ثابت قدم بوده ، چهره اي مصمم و متبسم و شخصيتي عاطفي ، منطقي و قابل اعتماد داشته باشند .
هر قدر شخصيت الگوهاي بزرگسال براي كودكان و نوجوانان محبوب و دوست داشتني باشد ، تأثير پذيري آنها افزايش مي يابد . واضح است كه هرگز نبايد به اجبار مانع مشاهده رفتارمان توسط كودكان شويم و نيز هيچ گاه نبايد با اعمال زور و فشار كودكان را وادار به تقليد يا تبعيت از رفتار بزرگسالان بنماييم . در عوض شايسته است بيش از هر چيز رفتارهاي مطلوب خود را افزايش دهيم و بر آن باشيم كه با كودكان و نوجوانان رابطه اي دوستانه و صميمي داشته باشيم . اگر چنين فضايي بر خانواده ها و مدارس حاكم باشد و اوليا و مربيان بهترين و مطمئن ترين دوست و همراه براي كودكان و نوجوانان باشند ، بسيار آسان و بدون زحمت ، رفتارشان مورد توجه و تقليد آگاهانه آنها واقع مي شود . پيامبر بزرگوار (ص) مي فرمايد : المرء علي دين خليله و قرينه . انسان همواره پيرو باورها و رفتارهاي دوست و همنشين خود است.
تعظيم و تكريم « نماز » توسط الگوهاي رفتاري (6)

در قسمت قبل مطلب مربوط به تقليد از الگوها و استقرار عادات جديد در كودكان و نوجوانان را مطرح نموديم اينك مي خوانيم ...
اگر الگوهاي رفتاري بزرگسال براي ارزشها و شعائر مذهبي ، بخصوص نماز اهميت فوق العاده اي قائل شوند و در اين انديشه ، پايدار و ثابت قدم بمانند ، كودكان و نوجوانان نسبت به نماز و اهميت آن احساس و نگرش خاصي پيدا مي كنند . وقتي كه كودكان از همان سنين اوليه حياتشان بارها و بارها مشاهده مي كنند كه پدر و مادر مهربان ، دلسوز و محبوب آنها ، در خانه ، سفر ، گردش ، ميهماني ، كار و در هر شرايط و موقعيتي به نداي اذان و اقامه نماز بيش از هر چيز ديگر اهميت مي دهند و بزرگترين رسالت خود را به هنگام اذان ، تحت هر شرايطي نماز خواندن و سخن گفتن با خدا مي دانند ، بدون ترديد نگرش و طرز تلقي آنها نيز نسبت به نماز چنين خواهد بود.
نقل خاطره هاي زيبا در ارتباط با اهميت و عظمت نماز
بدون شك بيان قصه هاي لطيف و خاطره هاي زيبا و فراموش نشدني درباره نماز و اهميت آن در زندگي و استفاده ي بهينه از هنر نمايش در به تصوير كشيدن نگرش و رفتار پيشوايان ، رهبران و الگوهاي محبوب در ارتباط با نماز ، مي تواند تأثيرات بسيار مؤثر و پايداري در ايجاد برخوردها نسبت به ارزش و جايگاه نماز در بين همه مردم بخصوص نوجوانان و تلطيف احساسات مذهبي آنها داشته باشد . مسلماً در نقل قصه هاي نماز يا تهيه برنامه هاي نمايشي و تلويزيوني مي بايست دقيقاً به اصول روان شناسي اجتماعي توجه نموده ، ويژگيهاي سني ، ذهني و گرايشهاي رواني – عاطفي و همچنين شرايط فرهنگي – اجتماعي مخاطبين را مدنظر قرار داد و حتي الامكان از بيان مستقيم و شيوه تبليغي صرف پرهيز كرد.
بديهي است بيان ضمني حكايات و روايات بسيار زيبا و فراموش نشدني توسط آن دسته از افرادي كه به نظر كودكان و نوجوانان شخصيت محبوب ، مطلوب و نافذي دارند ، بخصوص اوليا و مربيان ، تاثير فوق العاده زيادي مي تواند داشته باشد.
براي نمونه به چند روايت و خاطره ، از چگونگي نگرش و رفتار بعضي از الگوهاي وارسته و موحد درباره اهميت نماز كه نقل نيكو و يا به تصوير كشيدن آنها مي تواند در پرورش و تقويت احساسات مذهبي و تعظيم و تكريم نماز موثر واقع شود ، اشاره مي گردد.
در جنگ صفين در كشاكش نبرد ، تعدادي از سپاهيان حضرت علي (ع) مشاهده كردند كه اميرالمؤمنين از ميان لشكر صورتش را به طرف آسمان گرفته ، به آفتاب مي نگرد . ابن عباس كه در آن جا حاضر بود ، جلو رفت و علت را سؤال كرد. حضرت فرمود : مي خواهم وقت نماز ظهر را بدانم. ابن عباس گفت : آيا در اين گير و دار و اشتغال به جنگ ، هنگام نماز است؟ اميرالمومنين (ع) در جواب سؤال ابن عباس فرمود : ما براي چه با اين قوم مي جنگيم ، آيا جز براي اين است كه نماز بر پا شود ؟
* * * *
در يكي از روزها كه امام راحل (ره) در بيمارستان بستري بودند ، پزشكان براي آرام شدن درد به ايشان قرص مسكن دادند. امام كه مي دانستند اين قرص خواب آور است ، از پزشكان خواستند كه به هنگام اذان ظهر ايشان را بيدار كنند . وقت اذان ظهر فرا رسيد ، ولي پزشكان براي رعايت حال امام ، ايشان را بيدار نكردند . به دستور پزشكان غذاي امام را بالاي سر ايشان قرار دادند. امام لحظاتي بعد از خواب بيدار شدند و از ديدن سيني غذا تعجب كردند و از پزشكان پرسيدند مگر وقت نماز و ناهار شده است؟ پزشكاني كه خدمت امام بودند عرض كردند : اذان را گفته اند ولي به دليل رعايت حالتان شما را بيدار نكرديم . امام از اين كار پزشكان ناراحت شده ، قبل از اين كه غذا را ميل كنند نماز ظهر و عصر را به جاي آوردند.
* * * *
آيت ا... توسلي مي فرمايند : روزي حدود ظهر نزد شهيد بزرگوار رجائي بودم، صداي اذان شنيده شد، در حالي كه ايشان از جايشان حركتي كرده ، مي خواستند خود را براي اقامه نماز آماده كنند ، يكي از خدمتگزاران وارد اتاق شد و گفت : غذا آماده است ، سرد مي شود ، اگر اجازه مي فرماييد بياورم . شهيد رجايي فرمودند : خير ، بعد از نماز .
وقتي كه خدمتگزار از اتاق خارج شد ، ايشان با چهره اي متبسم و دلي آرام خطاب به من فرمودند : عهد كرده ام هيچ وقت قبل از نماز ناهار نخورم ، اگر زماني ناهارم را قبل از نماز بخورم ، يك روز روزه مي گيرم .
* * * *
استاد شهيد مرتضي مطهري اهميت فوق العاده اي براي نماز قائل بودند. ايشان هرگز با لباس خانه نماز نمي خواندند ، خصوصاً نماز صبح را . ما كه از رختخواب بيرون مي آمديم با همان لباس راحتي نماز صبح را مي خوانديم ، اما ايشان به هنگام نماز لباس مي پوشيدند ، عمامه به سر مي گذاشتند و خودشان را براي نماز آراسته مي كردند .
شايد اين كار بدين سبب بود كه مي خواستند از همان آغاز كه لباس مي پوشيدند آمادگي روحي پيدا كنند ، يعني : من مي خواهم كاري انجام دهم كه سرسري نيست . اين حالت تهياً ( آمادگي) قبل از نماز ، مسلماً تأثير روحي بسزايي دارد.
* * * *
در يكي از جنگهايي كه رسول خدا (ص) همراه لشكر اسلام بود ، شبي ، نگهباني از لشكر را به عهده « عمار ياسر » و « عبادبن بشر » قرار داد.
آن دو نفر چنين با يكديگر قرارگذاشتند كه تا نصف شب نگهباني با عباد و نصف ديگر شب به عهده عمار ياسر باشد . به اين ترتيب عمار به گوشه اي رفت و خوابيد و عباد به پاسداري مشغول شد. مدتي گذشت ، همه جا ساكت و آرام بود، به طوري كه عباد به فكر افتاد از فرصت استفاده نموده ، به عبادت و نماز بپردازد.
در حين نماز، يكي از افراد دشمن به لشكر مسلمانان نزديك شد و تيري به سوي عباد پرتاب كرد . تير به عباد برخورد نمود ، ولي او دست از نماز برنداشت . عباد نماز را مختصر كرد و به پايان برد، آنگاه عمار را از خواب بيدار كرد .
عمار ديد كه تيرهايي بر بدن عباد نشسته و خون زيادي از بدنش رفته است . به او گفت : چرا در همان وقتي كه تير اول به بدن تو نشست ، مرا بيدار نساختي ؟
عباد گفت : اي عمار ، در نماز سوره كهف را مي خواندم ، به همين خاطر راضي نشدم اين سوره را ناتمام بگذارم و اگر نمي ترسيدم كه دشمن مرا از پاي در آورد و به رسول خدا حمله برد و من در وظيفه ام كوتاهي كرده باشم ، هيچ گاه از تمام كردن نماز و از خواندن سوره كهف دست برنمي داشتم ، هر چند به قيمت جانم تمام مي شد. سپس هر دو حركت كردند و دشمن را از لشكر اسلام دور ساختند .
* * * *
روزي كه سران كشورهاي اسلامي براي قضيه صلح ايران و عراق به خدمت امام آمده بودند ، وسط جلسه بود كه اذان ظهر گفته شد. امام بلند شدند و فرمودند كه من مي خواهم نماز بخوانم و چون مقيد بودند كه هنگام نماز خود را با عطر خوشبو كنند ، در همان جلسه اشاره كردند كه عطر من را بياوريد ، پس از عطر زدن به نماز ايستادند و ديگران هم پشت سرايشان نماز جماعت خواندند .
توأم كردن نماز با تجارب متنوع و خوشايند براي كودكان و نوجوانان (7)

در قسمت قبل مطلب مربوط به خاطره هاي زيبا مربوط به تعظيم و تكريم « نماز » توسط الگوهاي رفتاري را مطرح نموديم اينك مي خوانيم ...
با در نظر گرفتن اصولي كه اختصاراً به آنها اشاره شد ، بايد سعي كنيم كه مسئله توجه كودك به ارزش و اهميت نماز و بالطبع يادسپاري آن را با موقعيت هاي خوشايند و دوست داشتني توأم نماييم. در اين شرايط ، بازآفريني آموخته ها راحت تر و لذت بخش تر خواهد شد. به عنوان مثال اقامه نماز همراه با اعضاي خانواده ، اقامه نماز با مهمانان و خانواده هاي فاميل و نزديكان ، همراه با بچه ها و بزرگسالان ، اقامه نماز در نماز جمعه ، برپايي نماز در مدارس همراه با معلمان و مربيان ، اقامه نماز در پاركها، برگزاري نماز در ميدانهاي ورزشي ، اقامه نماز در فرودگاهها و ..... مي تواند براي كودكان و نوجوانان بسيار خوشايند و دوست داشتني باشد . همان طوري كه پيشتر ذكر شد، در خانواده و مدرسه بايد بهترين شرايط عاطفي و رواني و نهايت خوشرويي اولياء و مربيان به هنگام نماز فراهم باشد، تا جايي كه كودكان در انتظار وقت نماز و نماز خواندن والدين باشند. با رعايت اين شرايط ، كودكان و نوجوانان با نماز خو گرفته ، شيفته آن خواهند شد.
نگاهي به رفتار پيامبر بزرگوار (ص) اسوه و الگوي كامل انسانها در اين زمينه ، بسيار عبرت انگيز است.
روزي پيامبر اكرم با جمعي از مسلمين در نقطه اي نماز مي گزاردند . موقعي كه آن حضرت به سجده مي رفت حسين (ع) كه كودك خردسالي بود به پشت پيغمبر سوار مي شد، پاهاي خود را حركت مي داد و هي هي مي كرد . وقتي پيامبر مي خواست سر از سجده بردارد او را مي گرفت و پهلوي خود به زمين مي گذارد . باز در سجده ديگر تا پايان نماز ، طفل مكرراً به پشت پيغمبر سوار مي شد . يك نفر يهودي ناظر اين جريان بود . پس از نماز به حضرت عرض كرد : شما با كودكان خود طوري رفتار مي كنيد كه ما هرگز چنين نمي كنيم . پيغمبر اكرم در جواب فرمود : اگر شما ها به خدا و رسول خدا ايمان داشتيد با كودكان خود رئوف و مهربان بوديد . مهر و محبت پيغمبر عظيم الشان نسبت به كودك ، مرد يهودي را سخت تاثير قرار داد و او صميمانه آئين مقدس اسلام را پذيرفت .
افزايش تجارب موفقيت آميز كودكان در خواندن نماز (8)

در قسمت قبل مطالب مربوط به توأم كردن نماز با تجارب متنوع و خوشايند براي كودكان و نوجوانان را مطرح نموديم اينك مي خوانيم ...
كودكان بيش از همه نياز به تشويق و تأييد دارند . وقتي كه كودكي روي زمين دراز مي كشد و صورتش را به سجاده و مهر مي مالد ، به جاي آن كه پاي او را گرفته ، حالتش را به صورت سجده بزرگسالان درآوريم ، بهتر است همان رفتار كودكانه اش را تشويق و تأييد كنيم . تشويق باعث مي شود كه اين رفتار مطلوب بارها و بارها تكرار شود و به موازات رشد ذهني و حركتي كودك زمينه يادگيري « سجده كردن » هم فراهم گردد. اگر كودك جمله اي و يا حتي كلمه اي از نماز را به زبان آورد بايد او را جداً مورد تشويق قرار داد . هنگامي كه كودك كلمه الله اكبر و يا لااله الاالله را به زبان جاري مي كند مستحق تشويق و پاداش پدر و مادر است.
توجه به توانمنديهاي كودكان و نوجوانان در اقامه نماز
در يادگيري نماز شايسته است توانمنديهاي كودك را مدنظر قرار داد ، نه ناتواني ها و ضعف هاي او را .
لازم است همواره در ارتباط با يادگيري نماز در كودكان ، بخصوص در مورد آنهايي كه به سن تكليف نرسيده اند ، آنچه كه خوب مي دانند مورد توجه باشد و نه ضعفها و ناتوانايي ها. تأكيد ما بر نكات مثبت رفتار كودكان سبب مي شود كه اعتماد به نفس آنها قويتر شده ، با احساس خود ارزشمندي ، انگيزه غني و توجه بيشتر ، موضوعات و مطالب مورد نظر را بهتر بياموزند و با آمادگي و جرئت ، موفق به انجام آنها بشوند.
اگر در مورد نماز خواندن بر كودكان سخت بگيريم و در ارتباط با نماز آنها را مورد تشويق و تاييد قرار ندهيم ، بتدريج در وجودشان احساس ناخوشايندي نسبت به نماز پيدا مي شود و نه تنها در يادگيري اذكار ، آداب و ترتيب نماز بيشتر دچار مشكل مي شوند ، بلكه آن را يك تكليف سخت پنداشته ، زمينه سستي و يا گريز از نماز در آنها به وجود مي آيد.
بايد سعي كنيم با تشويق و ترغيب ، قدرت تحمل كودكان و نوجوانان را افزايش دهيم و از تحقير شخصيت آنها خودداري نماييم. هرگز نبايد نماز خواندن كودكان ديگر را به رخ فرزندمان بكشيم و احساس حسادت ، حقارت ، خودكم بيني و گريز از نماز را در او ايجاد كنيم ، بلكه به گونه اي كه قبلاً ذكر شد ، صرفاً با تشويق و تأييد رفتار و تأكيد بر نقاط مثبت و توانايي ها و همراه نمودن او با افرادي كه از ملاقات با آنها خرسند است، رفتارهاي مطلوب و بويژه نماز خواندن را در وي افزايش دهيم .