عبدالله بن بکر

یار غار پیامبر(ص) چه کسی بود ؟

ابوبکر بن ابی قحافه    یا عبدالله بن بکر

برگرفته از کتاب :

آيا مصاحب و همراه رسول خدا در غار ابوبكر بود؟  نجاح الطائى

ادامه نوشته

سلام بر فاطمه كوثر بيكران ولايت

ادامه نوشته

آیت الله بهجت

ادامه نوشته

حدیث

 
از وصاياى امام كاظم «عليه السلام» به هشام:

يا هشام قِلّةُ المنطق حِكمٌ عظيمٌ. فعليكم بالصّمت، فإنّه دَعَةٌ حسنةٌ وقلّة وزرٍ وخفّةٌ من الذّنوب. فحَصّنوا باب الحلم؛ فإنّ بابه الصّبر.
(تحف العقول صفحه 394)
اى هشام! كم گوئى كارى حكيمانه است و بر تو باد به صمت.
صمت: سكوت در هنگامى كه سخن گفتن لازم نيست.
بعضى از افراد دائماً حرف مى‏زنند و هر كس سخنى مى‏گويد دخالت مى‏كنند و اين از رذائل اخلاقى است حتى گاهى، انسان براى حرف زدن انگيزه هم دارد، مثلاً مى‏خواهد اظهار فضل كند اما در همين مورد نيز خوددارى از سخن، مستحسن است. و از آنجا كه همه گفتار انسان در نامه عمل او، ثبت و ضبط مى‏شود و چه بسا در پر گفتن، انسان دچار خلاف گويى گردد. لذا كم گويى موجب كم شدن وزر و وبال و تخفيف گناهان است.
صمت، خود از حلم سر چشمه مى‏گيرد، حلم در مقابل خفّت است، گاهى افراد در هنگام شادى با بروز حوادث نا خوش، خود را مى‏بازند لكن انسان حليم در خوشى و نا خوشى عنان خود را از كف نمى‏دهد.
ريشه حلم نيز صبر است، صبر به معناى مقاومت و پايدارى است، چه در مقابل فشارهاى زندگى و چه در مقابل تكاليف الهى.
از اين روايت نكته ظريفى به دست مى‏آيد كه اخلاقيات اسلامى يك چرخه متصل به هم است و همچون دوائر متداخل هركدام ديگرى را تكميل مى‏نمايند و مجموعه آنها منظومه زيبايى در وجود انسان مى‏شود.

(از احاديث منتخب رهبر معظم انقلاب «دام ظله» در شروع درس خارج